1هدف: یکی از علل اصلی مرگ ومیر در افراد مسن مربوط به آسیب های ناشی از عدم تعادل و سقوط است و بنابراین بررسی تاثیر عوامل موثر بر سقوط به منظور پیشگیری از آن مهم است. هدف پژوهش، تاثیر خستگی ذهنی بر تغییرپذیری هماهنگی گام­برداری سگمنت­های پایین تنه سالمندان در شرایط تکلیف دوگانه و منفرد بود. روش­ها: مطالعه نیمه­تجربی و کاربردی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش را سالمندان بالای 60 سال ساکن شهر یزد در سال 1402 تشکیل دادند که از این بین 30 سالمند به صورت در دسترس انتخاب و در پژوهش شرکت کردند. تغییرپذیری هماهنگی گام برداری افراد شرکت کننده، در چهار شرایط حالت منفرد، تکلیف دوگانه، با خستگی ذهنی و تکلیف دوگانه پس از اعمال خستگی ذهنی توسط سیستم موشن کپچر ثبت و اطلاعات تجزیه و تحلیل گردید. جهت اعمال خستگی ذهنی از تست استروپ و برای سنجش خستگی ذهنی از مقیاس آنالوگ بصری استفاده شد. تجزیه وتحلیل آماری داده ها با روش تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر و با نرم افزار SPSS نسخه 24 انجام شد. یافته­ها: نتایج پژوهش نشان داد تغییرپذیری هماهنگی سگمنت­های لگن_ ران (P=0/71)، ران_ زانو (P=0/55) و زانو_ مچ پا (P=0/06) در گام برداری سالمندان حین اعمال خستگی ذهنی در شرایط تکلیف منفرد و دوگانه دارای افزایش نسبی بوده، اما این تغییرات معنادار نبود (P≥0/05). نتیجه­گیری: نتایج پژوهش نشان داد تغییرپذیری هماهنگی سگمنت­های اندام تحتانی در گام برداری سالمندان حین اعمال خستگی ذهنی در شرایط تکلیف منفرد و دوگانه معنادار نبود. با توجه به یافته ها، پژوهش­های بیشتر جهت بررسی تاثیر خستگی ذهنی و بارافزایی شناختی بر تغییرپذیری گام برداری پیشنهاد می­گردد.

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرین تعادلی منتخب در شرایط تکلیف دوگانه و منفرد بر حافظه کاری کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش، نیمه تجربی و از نوع طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگری با گروه کنترل بود. بدین منظور 39 دانش آموز پسر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به 3 گروه 13 نفره تمرین در شرایط دوگانه، تمرین در شرایط منفرد و کنترل تقسیم شدند. دو گروه تجربی به مدت 8 هفته تحت مداخله تمرینات منتخب تعادلی در دو شرایط مختلف دوگانه و منفرد قرار گرفتند. شرکت کنندگان در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگری (دو ماه بعد از پس آزمون) با استفاده از آزمون بلوک های تپنده کورسی ارزیابی شدند. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر و همچنین تحلیل کوواریانس یکراهه نشان داد که در پس آزمون، حافظه کاری در گروه تکلیف دوگانه برتر از هر دو گروه تکلیف منفرد و کنترل بود (05/0P<). همچنین تفاوت معناداری از پیش آزمون تا پس آزمون در همه گروه های آزمایشی جز گروه تکلیف منفرد در شاخص گسترده بلوک و گروه کنترل مشاهده شد. در آزمون پیگری، این برتری تنها در شاخص نمره کلی و کل کوشش های صحیح مشاهده شد. همچنین، گروه تکلیف منفرد در پس آزمون از گروه کنترل برتر بود (05/0P<). به دلیل اهمیت کارکردهای اجرایی، استفاده از این برنامه تمرینی منتخب به منظور بهبود حافظه کاری می تواند ابزار مفیدی برای این گروه از کودکان باشد.

هدف: هدف مطالعه بررسی تکرارپذیری شاخص های صفحه نیرو در هر دو حالت اجرای تکلیف تعادلی منفرد و دوگانه، و در حالات مختلف دشواری پاسچرال بود.روش بررسی: افراد سالمند بالای 65 سال و سالم، در دوجلسه با فاصله یک هفته مورد ارزیابی تعادلی قرار گرفتند. با ترتیبی تصادفی از ترکیب سه سطح دشواری پاسچرال (ایستادن در شرایط چشم باز بدون واسطه کفی، چشم بسته بدون واسطه کفی و چشم بسته با واسطه کفی) و شرایط فعالیت شناختی (ایستادن بدون / همراه با انجام فعالیت شناختی شمارش معکوس) سیگنال مرکز فشار ثبت و شاخص های صفحه نیرو محاسبه گردید. ضریب تکرارپذیری، خطای استاندارد میانگین، و ضریب تغییرات برای تمامی حالات و متغیرها محاسبه گردید.یافته ها: در وضعیت تکلیف منفرد مساحت نوسان مرکز فشار، انحراف معیار شدت در هر دو جهت، و انحراف معیار سرعت طرفی، در تمامی سطوح دشواری تکلیف پاسچرال از تکرارپذیری بالا تا بسیار بالا برخوردار بودند. در وضعیت تکلیف دوگانه سرعت میانگین کلی و انحراف معیار سرعت در هر دو جهت در تمامی سطوح دشواری تکلیف پاسچرال از تکرارپذیری بالا تا بسیار بالا برخوردار بودند.نتیجه گیری: به طور کلی، پروتکل سنجش تعادل مورد استفاده در مطالعه حاضر، در هر دو حالت تکلیف منفرد و تکلیف دوگانه تکرارپذیری نسبی و مطلق مناسبی در افراد سالمند سالم نشان داده است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرینی منتخب تحت شرایط تکلیف دوگانه و منفرد بر انعطاف پذیری شناختی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام شد. روش پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون-پس آزمون-قالوآپ با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی شهر اهواز بود. از جامعه مذکور، نمونه ای به حجم 39 نفر که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و پس از انجام آزمون ساخت دنباله به عنوان پیش آزمون، به صورت تصادفی به 3 گروه: تمرین تکلیف دوگانه (13 نفر)، تمرین تکلیف منفرد (13 نفر) و کنترل (13 نفر) تقسیم شدند. سپس دو گروه تجربی، برنامه تمرینی منتخب با شرایط متفاوت را به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه 45 دقیقه ای انجام دادند. در انتها از همه افراد با استفاده از آزمون ساخت دنباله پس آزمون و دو ماه بعد نیز آزمون فالوآپ به عمل آمد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس یکراهه و همچنین آزمون تی وابسته نشان داد که در پس آزمون، انعطاف پذیری شناختی در گروه تکلیف دوگانه برتر از هر دو گروه تکلیف منفرد و کنترل بود (P<0. 05). در آزمون قالوآپ، این برتری تنها نسبت به گروه کنترل باقی ماند. همچنین، گروه تکلیف منفرد در پس آزمون تنها از گروه کنترل برتر بود (P<0. 05). در مقایسه با رویکردهای تکلیف منفرد، تمرینات مبتنی بر رویکردهای تکلیف دوگانه می تواند منجر به بهبود بیشتر انعطاف پذیری شناختی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی شود، لذا بهره گیری از این روش در برنامه ریزی کلاس های فعالیت بدنی برای این گروه از کودکان پیشنهاد می شود.

مقدمه: مشکل تعادل در سالمندان زمانی بیشتر نمایان می شود که فرد مجبور به انجام یک تکلیف مضاعف در حین حفظ تعادل باشد. این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه نسبت هارمونیک راه رفتن بین سالمندان ایرانی با و بدون سابقه زمین خوردن، تحت شرایط تکلیف منفرد و دوگانه انجام شد. روش ها: در این مطالعه ی مشاهده ای مقطعی، 20 سالمند با سابقه زمین خوردن (13 زن و 7 مرد) و 20 سالمند بدون سابقه ی زمین خوردن (12 زن و 8 مرد) از میان اعضای یک مرکز بازنشستگی انتخاب و وارد مطالعه شدند. متغیر های مورد ارزیابی عبارت بودند از نسبت هارمونیک راه رفتن در شرایط تکلیف منفرد و دوگانه در جهات طرفی، عمودی و قدامی-خلفی که توسط یک شتاب سنج اندازه گیری شد. یافته ها: در راه رفتن در شرایط تکلیف منفرد، تفاوت معناداری بین دو گروه در جهات طرفی، عمودی و قدامی-خلفی نسبت هارمونیک گزارش نشد. در راه رفتن با تکلیف دوگانه، نسبت هارمونیک در گروه با سابقه زمین خوردن در جهات طرفی (010/0 p =) و عمودی (32p =0/0) به طور معناداری کوچکتر از گروه بدون سابقه زمین خوردن بدست آمد، اما اختلاف بین دو گروه در جهت قدامی-خلفی نسبت هارمونیک از لحاظ آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: یافته های پژوهش اخیر نشان داد که راه رفتن در شرایط انجام تکالیف دوگانه می تواند به میزان قابل توجهی نسبت هارمونیک راه رفتن در جهات عمودی و طرفی را در سالمندان با سابقه زمین خوردن، تحت تاثیر قرار دهد.

در مبنا و ضابطۀ تکالیف میان صاحب نظران دو دیدگاه به چشم می خورد. دیدگاه نخست اینکه مبنا و ملاک برای تکالیف، وسع بندگان است. یعنی هر آنچه از دایرۀ وسع انسان خارج شود، تحت عنوان عسر و حرج قرار می گیرد، اگرچه طاقت انسان بر انجام آن کار باشد. دیدگاه دوم اینکه ملاک برای تکالیف، طاقت بندگان است. یعنی هر آنچه از دایرۀ طاقت انسان خارج شود، تحت قاعدۀ نفی عسر و حرج قرار می گیرد. نگارندگان ضمن بازخوانی مسئله، معتقدند به طور کلی نمی توان گفت که تکالیف به وسع یا به طاقت تعلق گرفته باشند، بلکه به نظر می رسد مقتضای اصل اولیه در هنگام شک و تردید و نبود قرینه، تعلق تکالیف به وسع است و معیار وسع بندگان، توان عرفی است نه طاقت ایشان. آیات قرآن، روایات، ادلۀ تسهیل بر عباد و بنای عقلا را می توان مهم ترین ادله برای تقویت نظریۀ نخست دانست. اما در مواردی همچون عرض و آبرو، طلاق و اجرای قسامه، به دلیل خاص، ملاک و معیار تکالیف، طاقت (نهایت توان) مکلفان است.

هنگامی که می پذیریم انسان به عنوان اشرف مخلوقات عالم است، باید به این پرسش پاسخ گوییم که علاوه بر داشتن عقل و اختیار چه چیزی انسان را به خلیفه اللهی رسانده است؟ همه بر این عقیده ایم که آدمی به عنوان موجود عاقل مختار، در مقابل حضرت حق وظایف و مسئولیت هایی دارد که باید با اداء آن مسئولیت ها رضایت خداوند را جلب نموده و عبودیت و بندگی خویش را به منصه ظهور بگذارد. .حال این پرسش مطرح می شود که انسان مکلّف به چه شیوه های می تواند تکلیفش را شناخته و بدان عمل نماید؟.جواب این سؤال از منظر فقهاء آن است که انسان مسلمان از طریق اجتهاد و تقلید و احتیاط می تواند وظیفه اش را شناسایی کرده و به اداء تکلیف بپردازد. .در این راستا ضروری است که بحثی درباره اجتهاد و انواع آن و همچنین سخنی درباره تقلید و احتیاط داشته باشیم.

پلاسماسیتومای منفرد استخوان یک تومور ناشایعه می باشد. بیمار معرفی شده آقای 51 ساله می باشد که شکایت اصلی وی وجود درد و احساس توده در ناحیه جناغ سینه بوده است. بیمار مورد عمل جراحی استرناتوی کامل قرار گرفت و توموری به اندازه  6×5×4cmدر تنه استخوان استرنوم دیده شد. تشخیص پاتولوژی این تومور پلاسماسیتوما داده شد. بیمار حدود پنج ماه بعد به میلوم مالتیپل تبدیل گردید.